Mama podała przepis. Ale czymże jest przepis, wobec doświadczenia i obserwacji. Dlatego oprócz receptury z Kuchni Polskiej (tej grubej książki w szarej okładce, którą wielu z Was ma w domu), dostałam bezcenne wskazówki, dzięki którym zrobiliśmy faworki tak pyszne, że mogłyby stanąć w szranki i konkury z maminymi.
Niesamowicie kruche i tak napowietrzone, że ich faktura przypominała skórę aligatora. Z ilości podanej przez mamę wyszła ogromna misa, którą pięciu dorosłych osobników homo sapiens jadło metodycznie do ostatniego okruszka. Bez przerw, żeby się jak najwięcej nachapać. I naprawdę tajniki są trzy, wszystkie proste, ale o tym za chwilę.
Faworki
Czas przygotowania: 1 godzina
Składniki na 3 tacki:
- 200–250 g mąki (200 g mąki to pełna szklanka i 2 łyżki)
- 3 żółtka
- szczypta soli
- łyżka spirytusu, lub 2 łyżki wódki
- 3–4 łyżki kwaśnej śmietany
- 0,5 kg smalcu do smażenia
- cukier puder i cukier wanilinowy do posypania
Przesiewamy mąkę do miski. Dodajemy śmietanę, potem żółtka, sól i spirytus. Wyrabiamy ciasto. Ma ono być dość gęste, takie jak na makaron (jeśli ktoś robił makaron to wie), bo będziemy je cienko wałkować. Dlatego jeśli wydaje Wam się za rzadkie, dosypujemy mąki. Ja dosypałam, dlatego napisałam w przepisie 200–250 g.
Tutaj następuje pierwsza zasada pysznego faworka – trzeba wziąć do ręki wałek i okładać nim ciasto energicznie przez co najmniej 10 minut. Proponuję tę część pracy wykonać osobom lekko sfrustrowanym w pracy, będącym świeżo po sprzeczce, lub żywiącym do kogoś negatywne uczucia. Miarowe uderzanie wałkiem w ciasto, czyli de facto w blat, na którym ono się znajduje, ma znakomite działanie terapeutyczne. Nie trzeba smagać dyscypliną berbeci, okładać kapciem zwierząt domowych lub rugać partnera za głupoty, żeby się wyżyć. Ciasto, wałek i silne ramię.
Po tej operacji ciasto lekko zmienia strukturę, robi się bardziej miękkie i elastyczne, ale przede wszystkim jest dobrze napowietrzone, czemu cała ta operacja służy. Teraz przystępujemy do następnego etapu, jest on również ważny i kluczowy. Wałkujemy. Odrywamy około 1/4 z ciasta i rozwałkowujemy na blacie. Rozwałkowujemy najcieniej jak się da. To drugi klucz do naszej faworskiej furtki. Placek ma być tak cienki, żeby było widać słoje drewna, z którego zrobiony jest stół. Czyli prawie pergamin. Ciasto posypujemy mąką, ale nie dajemy jej dużo, bo potem będzie się palić podczas smażenia. Po rozwałkowaniu kroimy ciasto na długie paski o 2–3 centymetrowej szerokości – radzę od razu, by zaopatrzyć się w radełko, bo bardzo ułatwia pracę. Paski tniemy w poprzek na 2–3 mniejsze i na środku każdego robimy podłużne nacięcie.
I taki pasek z podłużną dziurką to jest nasz faworek. Trzeba się jeszcze pobawić w przewleczenie jednego z boków przez dziurkę. Radzę zaangażować dzieciaki, spodoba im się. Gotowe faworki odkładamy na blaszkę lub tackę, tylko lekko podsypaną mąką, a nawet wcale, nie powinny się przyklejać.
Dochodzimy do trzeciej tajemnicy fatimskiej – najlepsze faworki to te smażone na smalcu – olej nie da tej kruchości. Wegetarianie – wiem, że będziecie smażyć swoje na oleju, dlatego wiedzcie iż nie wyjdą Wam tak kruche jak mięsożercom. Roztapiamy smalec w szerokim i płaskim rondlu. Temperatura tłuszczu nie powinna być bardzo wysoka, bo faworki od razu łapią kolor i dość szybko się palą. Gdy tłuszcz ma około 150–160 stopni, wrzucamy małego, najmniej udanego fawora jako mięso armatnie, by sprawdzić czy można już smażyć resztę. Jeśli od razu wypłynie i dość szybko osiąga złoty kolor, temperatura jest odpowiednia. W tym momencie zmniejszamy trochę ogień, żeby nie podkręcać temperatury.
Wkładamy partiami faworki do smalcu, gdy zezłocą się od spodu – przekręcamy (najlepiej szczypcami), następnie wyjmujemy na talerz wyłożony recznikami papierowymi. Kiedy papier wchłonie tłuszcz, przekładamy je na kolejny talerz roboczy, gdzie poddawane są procesowi oprószania cukrem pudrem przez sitko. Z cukrem pudrem dobrze jest zmieszać zmiksowany cukier wanilinowy, smak będzie lepszy. Odkładamy posypane faworki na tackę i powtarzamy wszystkie czynności, dopóki się ciasto nie skończy. Jeśli zrobicie wszystko według przepisu, a faworki będą niedobre, to znaczy że… nie zrobiliście wszystkiego według przepisu.
