18 stycznia 2018

  Zapragnęłysmy z dziewczynami z calej siły zobaczyć „The Party” – brytyjski film, który właśnie gości na ekranach kin. Jest krótki – trwa siedemdziesiąt jeden miut, a reżyserka i tak dwa razy go skracała – raz z osiemdziesięciu, raz z siedemdziesięciu kilku. Dlatego akcja jest skondensowana nie tylko przez czas, ale też przez miejsce – rzecz dzieje się w londyńskim, niezbyt dużym domu, w czym przypomina trochę „Rzeź” Polańskiego. Humor jest najwyższych lotów, tak samo gra aktorska, a zakończenie godne doskonałej końcówki „The Sopranos”. Jeśli macie akurat wolne siedemdziesiąt jeden minut, plus trochę czasu na reklamy i trailery, to sobie obejrzyjcie. Wspaniale patrzeć na słowne potyczki świetnych aktorów, kiedy ich postaci dogryzają sobie jadowicie – „Zawsze byłaś pierwszorzędną lesbijką, ale drugorzędną myślicielką” – mówi jedna stara przyjaciółka do drugiej, obie weteranki maja ’68. To jest tak pyszne, że moglibyśmy serwować całość u nas na lancz.
Póki co serwujemy co następuje:
– florencka zupa z fasoli z jarmużem i grzankami
– krem z soczewicy i pomidorów
– chili con carne z wołowiny, fasoli i papryki, podawane ze świezą kolendrą, kroplą kwaśnej śmietany i grillowana tortillą
– tarta z bakłażanem, pomidorkami i kozim serem, lekko pikantna
– tarta czekoladowo-kajmakowa.