12 października 2018

  
Kolejny rocznik aplikantów z KSSiP przystępuje do egzaminów. Część jest w trakcie, część jeszcze przed. Zdadzą i odjadą w Polskę – zgodnie z przydziałem jaki dostaną. O nich, tak jak na przykład o lekarzach czy pielęgniarkach i położnych nie można z rozmachem powiedzieć, że odjadą stąd w świat – sędziowanie i prokuratorzenie ma jednak ścisły związek z krajem, ustrojem, systemem prawnym i obyczajami. Dyplomu z Mosiężniczej nie można chyba ot tak nostryfikować we Francji czy Wielkiej Brytanii. A też nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek po tylu latach nauki postanowił rzucić to wszystko i zamieszkać w Alpach albo Pirenejach. No chyba że uzna, że wykonywanie wymarzonego zawodu jest niemożliwe, albo kłóci się z jego wewnętrznym kompasem. Życzę wszystkim powodzenia i trafienia do pracy w wymarzonym mieście!
My już pracujemy w wymarzonym mieście, a małżonek to nawet zamienił wiele lat temu stolicę kraju na stolicę Małopolski. I nie ma w nim żalu. Jest w nim ciagle chęć do przygotowywania dla was chociażby focaccii, rubenów i wszystkich słodkości, które u nas kupujecie. Ja zaś jestem kobietą od dużych garów – taką damską wersją Garou. Robię lancze, zupy i tarty. Dziś tez zrobiliśmy to wszystko. A w szczegółach wygląda to nastepująco:
– krem z soczewicy i marchewki z kminkiem, kolendrą i kurkumą
– są jeszcze cztery porcje „biedaka” czyli toskańskiej pomidorowej
– tajskie zielone kokosowe curry z kurczakiem i warzywami, podawane z ryżem basmati
– tarta z bakłażanem, mozzarellą, pomidorkami koktajlowymi i serem pecorino romano
– dwa kawałki tarty z duszoną w winie cukinią, suszonymi pomidorami i serm grana padano
– tarta cytrynowa z bezą, uwieczniona na fotografii.