13 listopada 2018

  
Netflix rozrósł się do niewyobrażalnych rozmiarów i niedługo będzie miał dwieście milionów abonentów na całym świecie. Stawia go to w pozycji lidera i – póki co – poza jakąkolwiek konkurencją. Piarowo zaszkodzić mu trochę mogą ostatnie doniesienia na temat dziwacznej korporacyjnej kultury, panującej wewnątrz firmy. Stosunki w pracy oparto tam bowiem na całkowitej otwartości, aż do bólu, co w praktyce wygląda jak nieustająca otwarta krytyka zachowań i cech charakteru innych pracowników, ale także coś na kształt samokrytyki. Pachnie Koreą Pólnocną? Trochę tak, zwłaszcza że np. pomoc zwolnionym ludziom traktowana jest jako oznaka słabości i jest przyczynkiem do pozbycia się ze stanowiska takiego Samarytanina bądź Samarytanki. I ciągle trzeba zwalniać jakichś ludzi, bo ich niezwalnianie jest oznaką – a jakże! – Twojej słabości.
Wprawdzie konkurencja jest daleko w tyle, ale niedawno główni europejscy nadawcy, z wyjątkiem BBC, zaczęli rozmowy o wspólnych wysokobudżetowych produkcjach. Zjednoczenie sił ma sens, bo wtedy znacząco można zwiększyć budżet na każdą godzinę wyprodukowanego materiału, co przełoży się na jakość, rozmach i zatrudnienie specjalistów. Kraje skandynawskie już coś takiego robią, produkując razem seriale i pokazując je w publicznych telewizjach u siebie.
A widz zaciera ręce, bo taka sytuacja oznacza jeszcze więcej dobrych rzeczy do oglądania i coraz wyższy poziom telewizyjnych produkcji. Ciekawe, czy i nam coś skapnie, bo żadna z naszych telewizji nie uczestniczy w konsolidacji środków i pomysłów, no ale prawa do wyświetlania seriali będzie się przecież sprzedawać do innych krajów. Jest więc nadzieja.
A my wracamy po przedłużonym weekendzie, żeby Was trochę podkarmić. Karmienie odbywać się będzie za pomocą wyżej wymienionych dań:
– krem z groszku z miętą i jogurtem
– kokosowe curry z dyni i batatów, że szpinakiem, kolendrą i orzeszkami ziemnymi, podawane z ryżem basmati
– tarta z grillowaną cukinią, suszonymi pomidorami i serem grana padano
– tarta cytrynowa z bezą.