Żeby mieszkać w godziwych warunkach w San Francisco, nie wystarczy pracować jako inżynier w Tesli, czy tez informatyk. Chociaż wszyscy od lat trąbią, że praca w Dolinie Krzemowej to raj na ziemii. Okazuje się jednak, że bliskość tej światowej mekki postępu wywindowała ceny wynajmu nieruchomości na dotąd nieznane wyżyny. Sześćdziesięciometrowy dom w niezłej dzielnicy to koszt rzędu miliona dolarów. Ceny najmu są równie wysokie – zdarza się na przykład, że w jednym wynajętym domu mieszka ponad trzydzieści osób. Ludzie wykonujący dobrze płatne zawody nie są w stanie mieszkać w San Fransisco, bo nie stać ich na czynsze – z resztą cała California zrobiła się potwornie droga i jej mieszkańcy zaczęli się przeprowadzać do Teksasu – ale to już zupełnie inna historia. Ciemną stroną niewidzialnej ręki wolnego rynku mieszkań jest na przykład rosnąca bezdomność wśród studentów – organizacje zajmujące się pomaganiem takim osobom szacują ostrożnie, że ten problem może dotykać (przejściowo lub stale) od dziesięciu do piętnastu procent wszystkich amerykańskich studentów. Czyli w tym przypadku problem rozlewa się poza Kalifornię, ale tu jest najbardziej nasilony.
U nas rzecz kompletnie nie do pomyślnia, prawda? Ani informatycy nie mają takich problemów, an tym bardziej studenci. Pewnie zdarzają się pojedyncze przypadki, ale to zupełnie nie ta skala. Bo też nie ta skala kapitalizmu występuje u nas – na szczęście. Kolebka tego systemu wyraźnie trzeszczy i puszczają jej szwy.
Przyjaciel mojego ojca ze studiów, który po studiach wylądował w Stanach i pracował przy azbeście, ale szybko zaczepił się w związkach zawodowych zawsze powtarza, że Stany to wspaniały kraj, ale kiedy jesteś młody i zdrowy. W ostatnich latach i ten model zaczyna być przeczasiały i trzeba do niego dodać jeszcze jeden przymiotnik: "bogaty".
Żeby się u nas stołować, na szczęście nie trzeba należeć do przysłowiowego jednego procenta. Ceny mamy umiarkowane, a towar uczciwy. Dziś, na przyklad, proponujemy Państwu takie oto specjały:
– krem brokułowy
– tagliatelle all'amatriciana z pomidorami, dojrzewającym podgardlem – guanciale, oliwą i serem pecorino romano
– tarta z pieczarkami, gorgonzolą i orzechami włoskimi
– blondie z białą czekoladą, nerkowcami i kremem z masła orzechowego.