Wczorajsze popołudnie przygwoździło mnie do kanapy stutonowym odważnikiem. Za nic nie mogłam się ruszyć, postanowiłam więc dokończyć zaczęty dwa tygodnie wcześniej film – wtedy mnie nie przekonał, a przyciśnięta owym ciężarem postanowiłam dać mu szansę. W trakcie dawania owej szansy przekonałam się dobitnie, że ów nieudany twór kinematografii na nią nie zasługuje. Wyłączyłam i próbowałam czytać, ale to był jeszcze gorszy pomysł – jedna strona w czytniku była maglowania przez dwadzieścia minut. Po każdym akapicie przysypiałam, żeby gwałtownie się zbudzić i skonstatować, że moje kciuki już dawno – bezwiednie – powiodły mnie do następnych stron. Wracałam do właściwej, usypiałam za chwilę i tak w kółko. Kiedy wreszcie odpuściłam czytnik, zdjęłam okulary i przyjęłam właściwą spaniu pozycję – taką, która nie powoduje krenczu po wstaniu – szybko odpłynęłam z Morfeuszem. I śniłam, że jestem poszukiwana w jakimś bliżej nieokreślonym państwie islamskim, kluczyłam, myliłam tropy i odczuwałam wielki lęk. Przebudzenie koło dwudziestej okazało się wybawieniem.
Dziś już wiem, że prawdopodobnie wielki odważnik zwiastował wykluwanie się dzisiejszego wyżu i słonecznej pogody. Jak spojrzeć w długoterminowe prognozy, szykuje nam się bombowa końcówka lata. Na tę okoliczność zakupiłam pod Halą śliwki, a małżonek upiekł bombową drożdżówkę – jest tak smaczna, że zamiast zwyczajowego jednego kawałka na pół, zjedliśmy po jednym na głowę. Osobę, dla której nie starczy tego ostatniego kawałka z góry przepraszam – czasem sobie folgujemy.
Nie mogąc nacieszyć się błękitem nieba znad Kieleckiej, przystępuję do zapoznania Was z menu. Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu:
- kokosowa zupa dahl z soczewicy, z pomidorami
- krem z buraków z jogurtem
- makaron fusili ze szpinakiem, gorgonzolą i grana padano
- tarta z boczniakami, mozzarellą, grana padano i czarnuszką
- ciasto drożdżowe ze śliwkami, kruszonką orzechami włoskimi.