Dwa tygodnie temu wpadłam do sklepu po papierowe tacki i dostrzegłam takie fajne, wypasione gąbki, pakowane po dwie. Pomyślałam: „Wezmę, spróbuję, a nuż będą do rzeczy”. Wzięłam towar, ale drukarka była popsuta i dostałam tylko rachunek ogólny z karty z prikazem, żebym się po fakturę zgłosiła. W pracy rozpakowałem „swoją”, bo małżonek postanowił trochę przesunąć używanie drugiej, w swoim zlewie. Cóż – myślałam ze gąbka to gąbka, a tu się okazało, że jest to wyższa forma szorowania garnków i desek. Że szorstka część jest czymś pomiędzy gąbką a metalowym zmywakiem. Że cały brud ze skrobania od razu się od niej odkleja, nie wnikając w ogóle do środka. Że jest to technologia nieomal kosmiczna – z resztą kto to wie – często jest tak, że super technologie zaczynały gdzieś w siedzibach NASA, albo w innych CERNach.
Tylko niepokoi mnie jedna myśl – ile ja właściwie za nią zapłaciłam? Nie poszłam jeszcze po fakturę, bo obawiam się prawdy – że cudowna gąbka ma jakąś zaporową cenę. No ale miesiąc się kończy, więc w tym tygodniu, góra na początku następnego, muszę się tam udać i w końcu dowiem się prawdy. Będę Was informować.
A póki co informuję Was o dzisiejszym lanczu, który jest dość bogaty i różnorodny, bo coś tam zostało z wczoraj. Oto lista:
- krem porowo-ziemniaczany z prażonymi pestkami dyni
- makaron fusili z ragu bolońskim, natką Pietruszki i serem grana padano
- wegańskie kokosowe curry z ryżem basmati
- tarta szparagowa z mozzarellą i pestkami dyni
- tarta waniliowa z truskawkami i borówkami amerykańskimi
- trzy kawałki tarty cytrynowej z bezą.