Po raz pierwszy od dwudziestu kilku lat znajomości spytałam dziś małżonka, czy uczestniczył w pochodach pierwszomajowych. Okazało się, że tak jak i ja – chadzał i bardzo mu się podobało. Dlaczego sobie o tym przypomniałam? Po pierwsze wiadomo – pierwszy maja już w poniedziałek. Po drugie – pochody pierwszomajowe zapamiętałam jako ultraciepłe dni, dni na spódniczki, krótki rękawki i podkolanówki. Oczywiście było to około czterdzieści lat temu, więc mogłam zapamiętać tylko te ciepłe, ale ten ślad pamięciowy skorelowany z ciepłem i słońcem jest bardzo silny. Rodzice nie podchodzili tak entuzjastycznie do owych pochodów, bo byli na nie wysyłani obowiązkowo przez zakłady pracy. Ale dla mnie i dla starszej siostry przejście się środkiem ulic Ciechanowa w gronie innych ludzi było nie lada gratką.
Dziś wypatruję tamtych temperatur, ale póki co nasza stała klientka dworowali sobie wczoraj ze mnie, żebym na te rowery do Wrocławia zabrała bieliznę termiczną. Dowcip doceniam, ale za żadne skarby nie zamierzam wkładać niczego pod spodnie, choćbym miała uświergnąć z zimna. Wystarczająco się nanosiłam rajstop w tym sezonie, żeby kontynuować ten proceder w maju (proceder, konkubent, libacja – te wszystkie słowa są z kronik kryminalnych i ze spraw karnych).
A ucieszona jak dziecko w pierwszomajowym pochodzie, życzę Wam owocnego wypoczynku i zapraszam jeszcze dziś na nasz lancz. Oto propozycje:
- krem z soczewicy i marchewki z kminkiem i kolendrą
- makaron farfalle z cukinią w sosie śmietanowo-winnym, z serem pecorino romano
- tarta z burakami, fetą, orzechami włoskimi i octem balsamicznym
- sernik nowojorski z musem truskawkowym.