Przypomniała mi się rano zabawna historyjka z dawnego miejsca pracy. Postanowiłam Wam ją przybliżyć – zajęłam się więc układaniem zdań początkowych w głowie i ogarnianiem historii, żeby miała ręce i nogi. Tę pracę – nazwijmy ją roboczo twórczą – wykonywałam między wrzucaniem gorgonzoli do garnka ze śmietaną i winem, myciem brudnych misek, interwałowym codziesieciominutowym mieszaniem toskańskiej zupy i pisaniem menu kredą na tablicy. Obraz się całkiem zgrabnie wyłaniał, kiedy spojrzałam na zegarek. Okazało się, że jest 9:51 i na pewno nie dam rady napisać tego na spokojnie, tak jak sobie wymyśliłam i bezstresowo. Mniej więcej dwadzieścia minut gdzieś mi uciekło – pewnie hasają w śniegu nad Wisłą i za nic sobie mają fakt, że pozbawienie swojego towarzystwa przysporzyło mi odrobinę zgryzoty. No ale jak to z czasem bywa – minuty uciekły bezpowrotnie i już ich nie odzyskam.
Opis porannych perypetii uchylił Wam rąbka dzisiejszego lanczu. W całości prezentuje się on dość bogato. Już wymieniam:
- toskańska zupa pomidorowa z oliwą i bazylią
- trzy porcje zupy dahl
- gnocchi w sosie ze szpinaku i gorgonzoli, posypane tartym serem grana padano i siekanymi orzechami włoskimi
- quesadilla – mniej więcej dziesięć porcji
- tarta z bio burakami, fetą i prażonymi migdałami.