Zawsze nie mogę wyjść ze podziwu dla nieszablonowego myslenia decydentów w Ikei, kiedy jestem tam czasem w sobotę rano i widzę te tłumy zjadające śniadania. Kolejka jest bardzo długa, 80% stolików zajęte, a ludzie pałaszują i wyglądają na bardzo zadowolonych. Ten pomysł z punktu widzenia sprzedaży był po prostu genialny. Jeśli nawet cały dział kuchenny daje zerowy lub minimalny dochód, to generuje szwedzkiemu gigantowi (trochę mi głupio używać tego zamiennika, bo w mojej głowie stoi on pod rękę z amatorami białego szaleństwa jako odpowiednikami narciarzy 😜) olbrzymie zyski. No bo przecież ci wszyscy ludzie, kiedy już wytrą usta i odstawią tacki na stojaki, udadzą się na buszowanie po gigantycznym sklepie. I nawet jeśli kupią jakieś drobiazgi w stylu paru kieliszków, wycieraczki czy nowej poszewki na poduszkę – zarząd i tak zaciera ręce. Ponieważ zarabiają najwięcej właśnie na takiej drobnicy.
Kupującymi drobnicę byliśmy i my 😁. Wycieraczka, poszewka na poduszkę, torebki strunowe, mini kaktusy (to małżonek, ja jestem znaną zabójczynią roślin), stołeczek dla Starej, żeby łatwiej się jej wchodziło na kanapę. Zorganizowaliśmy sobie podróż pociągiem, mini zakupy, kawkę i dziesięciokilometrowy spacer w jednym.
A przyjeżdżając z rodziną w sobotę do Ikei, jedząc tam śniadanie i robiąc przy okazji zakupy (albo w odwrotnej kolejności) przy okazji zalicza się śniadanie na mieście w weekend – wygodniejsze to niż stać w godzinnej kolejce na Starym Mieście lub Kazimierzu. No i zaparkować jest gdzie i nie trzeba płacić. Nie jesteśmy kilkuosobową rodziną z samochodem, ale łatwo tu dostrzec wiele korzyści z jednego wypadu. A jedzenie nie jest ani pyszne ani niedobre – jest po prostu średnie na jeża, a to wystarczy. Za to kawka smaczna i bardzo mocna – nieźle nami telepało po wyjściu 🤪.
A teraz menu:
- minestrone – włoska zupa warzywna
- quesadilla – grillowana tortilla z serem, szynką, cukinią, sosem jogurtowo – majonezowym z wędzoną papryką + sałata z winegretem
- tarta z pieczonym bakłażanem, kozim serem i orzechami laskowymi.