9 sierpnia 2016

  
Wiecie kto jest autorem rekordu Guinessa w najdłuższym, nieprzerwanym, niepowtarzającym melodi graniu na fortepianie? Wspominałam go już tutaj kilkakrotnie – to Chilly Gonzales. Oglądaliśmy końcówkę tego wydarzenia i była naprawdę fajna. Gonzo, bo tak go nazywają, wystąpił w swoim zwyczajowym jedwabnym szlafroku i był naprawdę zmęczony. Aha, grał bez przerwy przez dwadzieście sześć godzin przed publicznością, robiąc przy tym niezły show. Ten facet nie przestanie mnie zaskakiwać. Wspaniałe jest to, że nie ma przysłowiowego piórka w tyłku i sięga tam, gdzie inni mogliby widzieć śmieszność, populizm i żenadę. Niezaznajomionym polecam zapoznać się z jego twórczościa i pośledzić, jak się zmieniał od rezydenta klubow na przełomie stuleci do klasycznego muzyka, grającego niedbale acz charakterystycznie na fortepianie, pomagającego sobie tabletem.
Nie tylko Gonzo się zmienia – my też nie gotujemy codziennie tego samego.
Dziś mamy krem z zielonego groszku z grzankami serowymi.
Jest też sześć porcji minestrone z makaronem i soczewicą.
Na danie główne dawno niewidziana polenta. Tym razem z pieczonymi batatami, dynią, ziemniakami i marchewką, polana sosem śmietanowo-serowym i ziołowym masłem.
Do tarty wytrawnej wrzuciliśmy wędzonego halibuta, duszoną cukinię i pomidorki cherry.
Na słodko sbriciolata – z ricottą i jagodami.