30 lipca 2018

  Kiedy bylam jeszcze dzieckiem myślalam, że we wszystkich domach potrawy smakują tak samo. Pomidorowa to pomidorowa, rosół to rosół, a pierogi – niezależnie od nadzienia – w każdym domu są pyszne. Moje zdanie zaczęło się zmieniać, kiedy zaczęłam zawierać pierwsze przyjaźnie i zostawałam czasami na obiedzie u podstawówkowych koleżanek. Okazało się bowiem że niekoniecznie – że ta pomidorówka jest niezjadliwa, ziemniaki do drugiego dania jakieś takie wodniste, a pierogów to chyba nigdzie poza domem nie jadłam, bo matki moich koleżanek raczej ich nie robiły. Teraz już doskonale zdaję sobie sprawę, że to po prostu nasza mama gotowała niezwykle smacznie i różnorodnie na tyle, na ile pozwalało zaopatrzenie sklepów. Prawie nie zdarzało się nam jeść tego samego obiadu dwa dni z rzędu – w ogóle choćby się waliło i paliło to obiad dwudaniowy był. Teraz doceniam te logistyczne ekwilibrystyki i ambitne podejście do domowego żywienia rodzicielki – wtedy brałam to za pewnik. Ona też brała to za pewnik i do tej pory nie uważa, żeby robiła coś nadzwyczajnego. Ale my wiemy swoje – nasze upodobanie do najlepszych smaków przy jednoczesnym pamiętaniu żeby się nie urobić po szyję, wyssałyśmy niejako z mlekiem matki.
Dzisiejszy lancz to trochę taka reminiscencja dziecięca – gnocchi to przecież w Polsce kopytka. Wprawdzie sama juz ich nie robię (dwa razy mniej klientów temu i owszem – gniotłam, kroiłam itp.), ale kupujemy naprawdę pyszne oryginalne włoskie gnocchi, które są dokładnie takie jak trzeba – sprężyste, nie za twarde, nie za miękkie i leciutko suche w środku. Pycha.
A całośc naszej dzisiejszej oferty prezentuje się następująco:
– zupa z młodej kapusty z pesto, pomidorami, ryżem arborio i serem grana
– gnocchi z sosem z gorgonzoli, pomidorkami cherry i rukolą
– gnocchi z sosem z pomidorów, włoskich wędlin, wędzonego boczku, warzyw i ziół, posypane serem grana padano
– tarta z burakami, kozim serem, tymiankiem i pestkami dyni
– ciasto marchewkowe z orzechami włoskimi i kremem waniliowym.