22 października 2018

  
No to obudzilismy się wszyscy po małym przetasowaniu. Po raz pierwszy od prawie czterech lat słuchaliśmy rano radia, żeby posłuchać komentarzy powyborczych. Wprawdzie dane nam było słuchać przez kilka minut Leszka Millera, którego miejsce już od dawna powinno być w lamusie (czy wśród tamtejszych pereł – bynajmniej), ale na osłodę usłyszałam telefoniczną rozmowę z prezydentem mojego rodzinnego miasta, który ponad osiemdziesięcioprocentowym poparciem mieszkańców Ciechanowa zdeklasował resztę kandydatów. U nas w Krakowie druga tura – to przypomniało mi, że cztery lata temu naprzeciw Nowego Bufetu wisiał ogromny billboard z urzędującym obecnie prezydentem, ale w tym roku miał chyba skromniejszy budżet na kampanię i codziennie patrzę na komercyjną reklamę. W sumie dobrze – atrakcyjna pani reklamująca włoską firmę odzieżową ze średniej półki to widok miły dla oka.
Z dużych emocji zostawiłam wczoraj plecak w Obwodowej Komisji Wyborczej, ale zorientowałam się na tyle szybko, że nie zdążyły przechwycić go służby. To mi przypomina, że kiedyś w ogólniaku, podczas ćwiczeń i ewakuacji budynku szkoły, rownież udało mi się w roztargnieniu zostawić plecak w klasie. Najwyraźniej to mój popisowy numer.
Jeśli zaś chodzi o wyżywienie, to u nas też dziś parę popisowych numerów. Oto one:
– zupa z kapusty z pesto, pomidorami, ryżem arbirio i grana padano
– tajska wołowina massaman z orzeszkami ziemnymi w mleczku kokosowym, z ryżem basmati i kolendrą
– tarta z pieczoną czerwoną papryką, serem feta i świeżym tymiankiem
– ciasto drożdżowe ze śliwkami, kruszonką i orzechami nerkowca.