10 kwietnia 2019

  
Od jakiegoś czasu przychodzi do nas na lancze Włoch z pobliskiego biurowca. Poza tym, że jest to dla mnie okazja, żeby poparlać (chociaż prawdę mówiąc rozmawiamy w hybrydzie angielsko-włoskiej), to poszerza się krąg naszych klientów spoza granic Polski. Włoch kiedyś zobaczył dostawę włoskich produktów, a jego apenińskie oko wyłuskało pudło z makaronem La Molisana. No i zupełnym przypadkiem zyskaliśmy dodatkowe sto punktów. Dlaczego? Ano nasz przyjaciel pochodzi z regionu Molise, który jest La Molisany ojczyzną. Od nich nasze tagliatelle i fusili, od nich nasze gnocchi. Wyobrażam to sobie w ten sposób, że pojechałabym na przykład do stolicy Andaluzji, a tam w sewilskim barze piwo Ciechan i kurczak z Cedrobu z rożna. No nie powiem, sprawiłoby mi to wiele radości, nawet pomimo faktu, że Jakubiak wciąż jest Ciechana właścicielem i pewnie prędko go nie sprzeda. W takich okolicznościach przyrody zawiesiłabym na kołku bojkot konsumencki, czując się usprawiedliwiona egzotyką chwili.
I dlatego też Italiano czuje się u nas jak w domu, o czym nie omieszkał mnie poinformować. Cóż – mogę być i włoską mammą – są na świecie gorsze role do odegrania. A ta akurat wydaje się być całkiem wdzięczną.
Nie wychodząc więc z roli – Mamma mia, bambini! C’e il nostro menu per oggi:
– krem z buraków z jogurtem
– cztery toskańskie pomidorowe biedaki
– perski kurczak ze śliwkami suszonymi, bulgurem i miętą
– tarta ze szpinakiem, mozzarellą, gorgonzolą i orzechami włoskimi
– tarta czekoladowo-kajmakowa.