Historia naszych osiedlowych kotów ma swoją wspaniałą sub-historię. Już kilka miesięcy temu zauważyliśmy z mężem wspaniały obrazek. Otóż leciwa pani z sąsiedztwa wyprowadza codziennie na spacer swojego równie leciwego psa. Pies to kundelek, o czarnej, bardzo gęstej sierści – przypomina trochę małego niedźwiadka, ale jest szczupły. Nie byłoby nic dziwnego w tym zwyczaju – w końcu wszyscy właściciele psów je wyprowadzają. Tym akurat spacerom niezwykłości dodaje psi kompan. Oto bowiem jeden z „naszych” kotów – pręgowany dachowiec – upodobał sobie owego stareńkiego, czarnego pieska i towarzyszy mu i jego pani w spacerach. Pani z psem na smyczy, a obok, łapa w łapę, ów młody kociak. Bawią się razem podczas tych spacerów i najwyraźniej świetnie ze sobą czują. Wczoraj wracając do domu odkryłam, że ten związek jest głębszy niż myślałam. Zauważyłam bowiem, że kot wyszedł ze swojego kwartału i „waruje” pod narożną kamienicą. Zatrzymałam się na chwilę zaciekawiona, na kogóż to sierściuszek czeka. Po chwili w drzwiach ukazała się pani z czarnym psem – a więc kociak zna już stałe pory spacerów i czeka pod domem, żeby jak najdłużej poprzebywać w towarzystwie przyjaciela. Obwąchał go, dał się pogłaskać jego pani i cała trójka ruszyła w trasę. A ja wróciłam do domu z roztopionym sercem, bo nieczęsto widzi się takie obrazki – nie mówiąc o radości sąsiadowania z tak wspaniałymi przyjaciółmi.
Z tej też okazji dziś bardzo smakowity lancz. Ciasto już jadłam – jest turbomaślane. A cała kolekcja prezentuje się następująco – punkt po punkcie:
– florencka zupa z fasoli z jarmużem
– lasagne z grillowaną cukinią, wędzonym dojrzewającym boczkiem – pancettą i serem grana padano
– lasagne wege z brokułami, gorgonzolą i mozzarellą
– tarta z burakami, kozim serem i tymiankiem
– ciasto drożdżowe ze śliwkami, kruszonką i orzechami nerkowc.a