Zostałam wczoraj pouczona przez klientkę, że muszę zawiesić w lokalu widoczne kartki, że nie można wnosić swojego jedzenia. Jak mogłam wcześniej funkcjonować bez takich kartek? Przecież skoro nie ma informacji, że nie można spożywać swoich posiłków w Nowym Bufecie, to oczywistym jest, że można. Analogicznie w restauracji – skoro nie ma takich informacji, to jak najbardziej można wyciągnąć z plecaka swoją wódkę i zakąskę i raczyć się tym przy najlepszym stoliku. W końcu Amerykanie mają swoje (dla nas śmieszne i absurdalne) ostrzeżenia na wszelkich możliwych przedmiotach i jedzeniu. Pani nie była dobrą duszą, która jak ten Samarytanin chodzi od lokalu do lokalu i udziela bezpłatnie dobrych rad. Pani zakupiła u nas herbatę i usiadła przy stoliku pod oknem. Jako że była jedyną klientką, a ja miałam wolną chwilę, zajęłam się czytaniem „Pisma”. Wychylam głowę znad nadstawki, patrzę, a kobieta pałaszuje sobie swoje śniadanko. Zwróciłam jej uprzejmie uwagę, że niekoniecznie tak się robi w barze, serwującym jedzenie. Po pięciu minutach, kiedy wychodziła, przyszła pasywno-agresywna riposta, podszyta troską o lokal (każdy z nas zna tę wściekłość, kiedy uwagę zwraca nam ktoś sporo młodszy – gówniarz i smarkacz). Ponoć wszędzie są takie kartki, w innych lokalach. To ja w takim razie chodzę do jakichś trefnych spelun drugiej kategorii, bom nie zauważyła takich informacji. No ale człowiek uczy się całe życie, jak głosi wyświechtany frazes.
A w drugą stronę – jeśli czasem ktoś przyjdzie ze swoją wodą czy colą i spyta mnie grzecznie, czy może sobie nią popić jedzenie, zgadzam się na to.
Pouczona, już rozglądam się za krojem czcionki i formą przekazu. A póki co, prezentuję Wam poniżej nasze dzisiejsze propozycje:
– harira – marokańska aromatyczna zupa z ciecierzycy i soczewicy
– makaron farfalle ze szpinakiem i gorgonzolą, posypany grana padano
– tarta z bakłażanem, fetą, pomidorkami, pestkami dyni, miętą i bazylią
– tarta z flanem waniliowym i brzoskwiniami.