Kino ma jednak potężną moc kreowania. Tej nocy wykreowało cały korowód moich snów, w których czas nie biegł linearnie, ale do przodu, do tyłu i na boki. Taki sen nigdy by mnie nie nawiedził, gdybym nie obejrzała „Teneta”. Mój mózg nie wpadłby na takie pomysły – może jestem odrobinę kreatywna, ale bezprzesady. To dzięki obsesji czasu Nolana, widocznej już w debiutanckim „Memento” my – widzowie – zostajemy zaszczepieni takimi pomysłami i obrazami.
Bałam się wielkiego rozczarowania, ale film bardzo dobrze mi się ogladało. A z filmu na film uważam coraz bardziej, że Nolan jest mimo wszystko bardzo sentymentalny. Bo zwykle z miłosnych pobudek wydarzają się te wszystkie kosmiczne (w „Interstellar” dosłownie kosmiczne) rzeczy. Moja ocena jest wysoka – aż dwa chrapy, bo tyle razy udało mi się na chwilę przysnąć. Na swoje usprawiedliwienie mam fakt, że było to podczas długiej i strzelanej sceny, w której bohaterowie ratowali świat. Dużo wiec nie straciłam, bo kluczowe dla fabuły momenty były na szczęście w innych miejscach. Jeśli miałabym się czepiać, to bardzo nie podobały mi się kostiumy Elisabeth Dębicki, ale pewnie te stroje miały jakiś bardzo głęboki sens w warstwie symbolicznej i statusowej.
Dotarło też do mnie, że najbardziej nolanowskim aktorem na świecie nie jest jakiś eksplodujący talentem młody lub sredni wilczek, ale dojrzały aktor z klasy pracującej – Michael Caine. Sami zobaczcie:
Batman. Poczatek
Prestiż
Mroczny Rycerz
Mroczny Rycerz powstaje
Incepcja
Interstellar
Tenet
Oraz „Dunkierka”, w której jest głosem jednego z dowódców, niewymienionym w napisach.
Jest w „Tenecie” nawet odrobina humoru, oraz bardzo przyjemny Robert Patison. Swoją drogą – to zaskakujące, że akurat ten aktor z obsady „Harrego Pottera” wyrósł na tak dojrzałego artystę i rozwija się we wspaniały sposób. Film polecam jak najbardziej.
Lancz polecam jeszcze bardziej. Oto on:
– krem pomidorowy z oliwą extra vergine i bazylią
– zielone curry z kurczakiem, warzywami i ryżem basmati
– tarta z pieczoną papryką, fetą, pomidorkami i pestkami słonecznika
– ciasto drożdżowe ze śliwkami i kruszonką.