Mimo że małżonek odradzał mi wczorajszą rowerową wyprawę w okolice Rynku, bo aura nie sprzyjała i było ślisko, postanowiłam zrobić po swojemu. W końcu ile jeszcze będzie okazji w moim życiu, żeby zobaczyć zaśnieżone Planty? Zwłaszcza że po wczorajszym śniegu dziś nie będzie już śladu. Okutałam się więc w co tam miałam, przywdziałam narciarskie rękawiczki i z prędkością w okolicach 6-8 na godzinę popedałowałam załatwić sprawunki. Najpierw skierowałam się do sklepoherbaciarni na Szpitalnej po kwiat lipy do zaparzania. Zaordynowałam zważenie pięćdziesięciu gramów – okazało się że jest to ilość niemalże przemysłowa, bo sucha lipa jest bardzo lekka, więc ma dużą objętość. Pani nakładała, nakładala, nakładała. Wychodząc z herbaciarni, która współdzieli siedzibę z prawosławną świątynią, zwróciłam uwagę na kartkę, znajdująca się na sklepiku z dewocjonaliami (dużo skromniejszym, niż te rzymskokatolickie): JESTEM W CERKWII. Dla osoby wychowanej na północnym Mazowszu brzmiało to co nieco egzotycznie. Stamtąd bujnęłam na Plancinę, na wysokości Placu Szczepańskiego i pooglądałam sobie trochę przyprószone śniegiem drzewa, krzewy i alejki, co miało niewątpliwie kojący wpływ na moje zmysły. I bardzo dobrze, bo jazda rowerem Karmelicką między tramwajami i w strachu, że koło wjedzie w szynę, jest ekstremalnie daleka od ukojenia zmysłów. Ale po raz kolejny się udało nie wpuścić koła w koleinę, co nie jest takie znowu oczywiste, bo ze trzy razy w moim życiu zaszła taka okoliczność i zawsze kończyło się to twardym lądowaniem.
W jednym kawałku, bez dodatkowych siniaków, jestem tu z Wami i polecam nasze dzisiejsze propozycje. Oto one:
– krem pomidorowy z oliwą extra vergine
– farfalle z grillowaną cukinią, w sosie śmietanowo-winnym, z serem pecorino romano
– chili con carne z wołowiny, z grillowaną tortillą, kwaśną śmietaną i kolendrą
– tarta z pieczonymmbakłażanem, fetą i suszonymi pomidorami
– tarta czekoladowo-kajmakowa.