Ostatnie dwa dni – poza pracą rzecz jasna – spędziłam na pochłanianiu przydatnych informacji o Bydgoszczy. Którędy najlepiej dojechać, jakie są alternatywne trasy, gdzie znajduje się nasze lokum, a gdzie interesujące nas przybytki gastronomiczne i kulturalne. A także ile kosztuje miejski parking i w jakie dni obowiązuje. Obejrzałam także ponownie odcinek serialu „Miasta Rytm”, poświęcony temu miastu. Uzbrojona w wiedzę po zęby, jestem gotowa na krzyk: „Ahoj, przygodo!” Zastanawiające jest, że tablet zmienił mi „ahoj” na „Alojzy” – czy naprawdę słowo „ahoj” jest rzadziej używane niż „Alojzy”, albo też zupełnie słownikowi nieznane?? Przecież – umówmy się – jedyny obecny w popkulturze Alojzy, i to raczej w popkulturze ludzi w średnim wieku, to Alojzy Bąbel! A może co dziesiąta osoba, używająca tego systemu, pisze w swoich mailach czy mediach społecznościowych o Alojzym Bąblu? A może on wywarł większy wpływ na całe pokolenie, niż maszerujące i plądrujące wilki, ale nikt się do tego nie przyznaje? Może prawdziwym postrachem naszego dzieciństwa był Leon Niemczyk, a nie wilcy i Marek Piekarczyk? Nie zapominajmy, że Niemczyk grywał zwykle cwaniaków, łajdaków i ludzi bez serca – ze względu na swoją fizjognomię.
Tak więc, wracając do meritum – przygodzie mówię gromkie: „Alojzy!” – ale to za kilka godzinek. Póki co mamy normalny dzień roboczy, a w owym dniu na nasz lancz składają się:
- kokosowa zupa dahl z soczewicą i pomidorami
- krem pomidorowy
- quesadilla z serem, szynką, cukinią i sałatą z winegretem – jest jeszcze kilkanaście porcji
- makaron farfalle z cukinią, w sosie śmietanowo-winnym, z serem pecorino romano
- tarta z pieczoną dynią hokkaido, fetą, pestkami dyni i czosnkiem niedźwiedzim
- tarta cytrynowa z bezą.
Udanego weekendu, Bąble!