Wczoraj znalazłam się w trzewiach Kurdwanowa, w samym jego sercu, znanym zapewne tylko mieszkańcom. Byłam tam na rowerze i wracałam na orientację. Skręciłam w dobrą ulicę, ale w złym kierunku – zamiast zbliżać się do Podgórza, przybliżałam się do akademików CMUJ. Jechałam czekając na jakiś znajomy punkt i kiedy znalazłam się na takiej serpentynie zwieńczonej kładką nad Dłubnią, rozpoznałam ten teren z naszej letniej rowerowej wycieczki. Na pozór bez sensu – sprawdziłabym sobie na nawigacji, oszczędziła ze dwadzieścia minut i w spokoju wróciła do domu. Ale mnie cieszy to małe zbłądzenie – poznałam nowy kawałeczek miasta, gdzie niejedyny raz w Krakowie olbrzymie bloki pożerają małe wiejskie domki, gdzie domy jednorodzinne stoją na rozparcelowanych z pół uprawnych działkach – wąskich i długich kiszkach, których nie sposób sensownie zagospodarować. Nie jest to szczyt walorów krajoznawczych, ale ja kocham takie klimaty. Odkryłam też jakiś klasztor chyba, przy Stojałowskiego – na mapie Google widnieje tam tylko przedszkole prowadzone przez siostry, ale wygląda na coś większego. Wyprawę uważam za arcyudaną i na pewno tam niedługo wrócę.
Wy też tu wracajcie. Zwłaszcza że dziś ulubiona dla wielu potrawa lanczowa – quesadilla. A wszystko wygląda jak poniżej:
- zupa z kapusty z pesto, pomidorami, ryżem arborio i serem grana padano
- krem z selera z orzechami włoskimi
- Quesadilla z grillowaną cukinią, serem, szynką, kukurydzą i sałatą z winegretem
- tarta z bio burakami, kozim serem, pomidorkami i odrobiną octu balsamicznego
- pyszne ciasto drożdżowe z truskawkami, kruszonką i nerkowcami.