Czy włączyłam sobie wczoraj coś z rodzaju „feel good”. Hmmm, chyba raczej nie, chociaż rzecz to świetna. Był to mianowicie pierwszy odcinek krótkiego serialu BBC „Będzie Bolało”. I sam tytuł nie sugeruje gładkiego odbioru, chociaż oglądanie jest przednie. To oparta na autobiograficznej książce historia lekarza – ginekologa, pracującego w (prawdopodobnie) londyńskim szpitalu. Historia bez cenzury, prosto z porodówki. Tak – boli, ale również: tak – śmieszy. Jak patrzyłam na Bena Wishawa, wcielającego się w główną rolę ginekologa – stażysty, ciągle miałam przed oczami pana chirurga, który odwiedzał nas kilka lat temu, zanim zmienił prace z państwowej na sektor prywatny. Kiedyś przyszedłszy po dyżurze, przed południem, usnął u nas na parapecie.
Ale pomijając moje dygresje i mówiąc kolokwialnie – chłop ma przerąbane. Jedyną bronią w walce z twardą szpitalną rzeczywistością porodówki wydaje się być jego czarny humor. Czasem myśli na głos – wtedy zwraca się do nas, do kamery.
A Ben Whishaw (jak ktoś nie kojarzy, to jest to nowy Q z serii o Bondzie, oraz główny bohater „Pachnidła” jest znakomity w tej roli.
Małżonek docenia klasę serialu, ale podpatruję tylko raz na jakiś czas, bo nie jest w stanie się przebić przez dość naturalistyczne realia porodówki. „Będzie Bolało” jest dostępny na Canal+ i bardzo się cieszę, że będę go oglądać dziś, jutro, a może i pojutrze.
Dziś wrzuciłam Wam dwa zdjęcia z dzisiejszego menu, bo nie mogłam się zdecydować na jedno. Menu jest bardzo fajne – w zasadzie wszystkie moje ulubione dania:
- harira – marokańska zupa z soczewicy i ciecierzycy
- makaron linguine aglio olio pomodoro, czyli sługo duszone pomidory z czosnkiem, pikantną papryczką i oliwą, plus tarty ser grana padano i natką pietruszki
- tajska wołowina massaman z mleczkiem kokosowy, orzeszkami ziemnymi, ziemniakami, podawana z ryżem basmati i świeżą kolendrą
- tarta z boczniakami, ostrym salami i serem fontal
- tarta cytrynowa z bezą.