Dziś rano popuścilismy wodze fantazji i marzyliśmy, jakby to było, gdybyśmy raz na kilka lat mieli dwa miesiące wakacji. Przypomniałam mi się bowiem pandemia i jej pozytywy. Przypomniała się, bo wielkimi krokami zbliża się trzylecie lockdownu. Lockdownu, który oprócz oczywistych niedogodności, miał dla nas w kilku aspektach pozytywne skutki. Ot – choćby taka trzymiesięczna przerwa od fizycznej pracy – dla zdrowia rzecz bezcenna. A że już się takie wolne wydarzyło, to i jest za czym tęsknić. A skoro ziarno zakiełkowało, to pewnie będziemy się zastanawiać, jak naszym stałym sposobem – czyli małymi kroczkami – dążyć do takich długich wakacji od pracy.
Nie można nie docenić również przewartościowania w kwestii skrócenia godzin dnia roboczego – na zamykanie o piętnastej na pewno nie odważylibyśmy się, gdyby nie pandemia. A jak już człowiek posmakował dziewięciogodzinnej dnia pracy (czyli prawie takiego jak u ludzi 😄) to zdał sobie sprawę, że świat się nie wali przez jedną godzinę krótsze otwarcie.
A po takich słusznych wakacjach się już tęskni za pracą, a przewietrzona głowa ma sporo pustego miejsca na nowe pomysły – kierat nie sprzyja kreatywności, to powszechnie wiadomy truizm.
Marzenia marzeniami (główki już zaczęły pracować nad ich spełnieniem), a rzeczywistość rzeczywistością. A w dzisiejszej piątkowej rzeczywistości jest miejsce na dwie zupy i dwa lancze, a także pyszną tartę i włoski deser. A jak to wszystko wygląda w praktyce? Z chęcią Was zaznajomię z menu poniżej:
- harira – marokańska zupa z soczewicy i ciecierzycy, leciutko pikantna i aromatyczna
- zupa kukurydziana – cztery porcje
- wegańskie kokosowe curry z dyni i batatów, ze szpinakiem, orzeszkami ziemnymi, kolendrą i ryżem basmati
- tagliatelle all’amatriciana – siedem porcji
- tarta z cukinii z mozzarellą fior di latte i pestkami słonecznika
- sbriciolata z czarnymi porzeczkami i ricottą.
Aha – dziś słuchamy muzyki, którą proponuje minami Gilles Peterson z BBC6 Music.