Są sytuacje, kiedy zamiast pliku z książką na czytnik muszę rozważyć kupno wersji papierowej. Dzieje się tak wtedy, kiedy idę na jakieś spotkanie autorskie. Wtedy jakoś żal je opuścić bez autografu. No bo jeśli ma się książkę w wersji elektronicznej, to cóż pozostaje – podejść z karteczką? Kupić specjalny zeszyt i wklejać do niego owe karteczki? A bo w ogóle – zorganizować sobie kajecik na podpisami – brzmi to dla mnie cokolwiek infantylnie. Dlatego w ciągu dwóch dni zorganizuję sobie papierowy egzemplarz Odrzanii – nowej książki Zbigniewa Rokity, którego „Kajś” to niewątpliwie najlepsza książka, jaką czytałam w ostatnim roku. Zasadzam się na Odrzanię, bo bardzo mnie te tereny poniemieckie, te ziemie odzyskane (wyzyskane – jak mówił mój ojciec, którego rodzice przyjechali do Polski z kresów) fascynują. Czasem wyglądają bowiem jak ziemia niczyja – z okien pociągu, którym jechaliśmy do Szklarskiej Poręby taki właśnie widok co i raz się rozciągał. A zasadzam się na wersję papierową, bo w ramach promocji książki jutro odbędzie się spotkanie z autorem w MCK.
A w dzisiejszy wtorek odbywa się spotkanie z naszym jedzeniem, w Nowym Bufecie – każdy chętny może się pojawić i coś sobie zakupić. A dziś mamy wyjątkowo bogaty wybór:
- krem z selera z prażonym orzechami włoskimi
- krem z buraków z jogurtem
- cannelloni nadspodziewane szpinakiem i ricottą, zapiekane w sosie rosè
- quesadilla – jedenaście porcji
- tarta z pieczarkami, oliwą truflową i pikantnym salami z Kalabrii
- kawałek tarty z pieczonym kalafiorem, oliwkami liguryjskimi i serem fontal.