Miałam dziś rano małe chwile zwątpienia. Nie ustawiłam budzika na dynię w piecu i cóż – jakaś połowa trochę się zwęgliła. Oczywiście małżonek był wniebowzięty – szybko zaanektował spalenizny i ze smakiem zajadał. Ja zaś użalałam się nad sobą i miałam chwilę buntu, stwierdzając dramatyczno – zaczepnie: „A co! Ja też czasem mogę nie zrobić tarty!”. Oczywiście otrząsnęłam się po dziesieciu minutach, obrałam i pokroiłam jeszcze pół dyni i wrzuciłam do pieca. No i tarta jest – okazałam się sztywniarą, przedkładającą obowiązki w pracy über alles. Ale dzięki temu kilkoro z Was zje dziś na lancz pyszną tartę. A mi po drodze przeszło i poranny nerw gdzieś się ulotnił.
Przepraszamy za nieodebrane wczoraj połączenia – nie bylibyśmy w stanie równocześnie ogarnąć obsługiwania wszystkich, którzy byli tu fizycznie i tych dzwoniących. Jedzenie skończyło się szybko i prawie w całości, a jestem pewna, że jeśli przyjęłabym w tym rejwachu jakieś zamówienia przez telefon, to na pewno sprzedałabym bezwiednie ten towar komuś innemu.
A teraz pełne menu:
- kokosowa zupa Dahl z soczewicy i pomidorów
- makaron penne z grillowaną cukinią, w sosie śmietanowo – winnym, z serem pecorino romano
- tarta z pieczoną dynią piżmową, mozzarellą fior di latte i suszonymi pomidorami.