Odpaliłam wczoraj sezon popołudniowych spacerów pod Kopiec Krakusa. I za każdym razem kiedy tam jestem myślę to samo. Jaka to jest odlotowa miejscówka! To jest najfajniejsza, najładniejsza i najbardziej niezobowiązująca miejscówka w Krakowie. Znowu na miejscu ogarnął mnie spokój – ale taki ekstatyczny – nirwaniczny. Już przygotowałam ą matę od jogi, która i tak jest za śliska na ćwiczenia i przebieram nogami z ekscytacji, że będę sobie na niej polegiwać w zachodziłabym słońcu na trawie, czytając książkę, słuchając muzyki lub otaczających mnie ludzi, albo po prostu czytając jakieś głupoty w internecie. W sumie to mało istotne, ważna jest lokalizacja, chciałam tylko wyrazić Wam swoją radość, bo prawda jest taka, że mam mało żalu i muszę już przejść do sedna.
A sedno, czyli menu, jest dziś następujące:
- zupa z kapusty z pesto, pomidorami, ryżem Arborio i serem grana padano
- makaron farfalle z grillowaną cukinią, w sosie śmietanowo-winnym, z serem pecorino romano
- sześć porcji chili con carne
- tarta szparagowa z mozzarellą fior di latte i olejem z pestek dyni.