Jest taki zespół, który prawdopodobnie działa i koncertuje najdłużej na świecie, bo od 1939 roku. Oczywiście, jak nietrudno wykoncypować, skład trochę się zmienił przez lata, a pierwsi założyciele już pożegnali się z tym światem, ale niektórzy z nich zrobili to naprawdę niedawno. Ten staż jest imponujący, ale wiele z Was mogło o tych niewidomych chłopakach w ogóle nie słyszeć. A mają na koncie współpracę z popularnymi artystami, żeby wymienić tylko Prince’a czy Pitera Gabriela. Zaliczyli nawet dwukrotnie, za dwóch różnych prezydentów, wizytę w Białym Domu.
Nie jest tak, że są szerszej publice zupełnie nieznani. Jako że specjalizują się we wspaniałych coverach, wszyscy kochający „The Wire” mogli słyszeć ich wersję „Way down in The hole” Toma Waitsa w czołówce pierwszego sezonu (sam Waits wykonuje ten utwór na początku drugiego, „polskiego” sezonu). Wywodzą się z amerykańskiego stylu gospel, którego pokłosie w popie, folku i rocku jest mi bliskie. Pomyślcie, co robi chór gospel z „Like a Virgin” Madonny – po prostu wynosi ten kawałek na wyższy poziom. Z resztą zgrane głosy, jako wspaniały instrument to jeden z powodów, dla których kocham The Beatles i Fleetwood Mac.
A wracając do ociemniałych chłopaków z Alabamy – jakiś czas temu usłyszałam w BBC6 Music ich wersję hitu Niny Simone – I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free – tę wspaniałą piosenkę uczynili jeszcze wspanialszą. Ich wersja wywołuje ciepło w sercu i uśmiech na twarzy.
Podzielę się także (za niewygórowaną opłatą) dzisiejszym lanczem, tartą i ciastem. A oto, co możecie wybrać:
- florencka zupa z fasoli z jarmużem i grzankami
- makaron bucatini z sosem aglio olio pomodoro – długo duszonym, aromatycznym, lekko pikantnym; całość posypana serem brana padano i natką pietruszki
- wegański tażin z batatów, bakłażana, cukinii i ciecierzycy, z suszonymi morelami, prażonymi nerkowcami, kolendrą i kaszą bulgur
- tarta z pieczarkami duszonymi w białym winie, duńskim serem pleśniowymi i mozzarellą
- tarta z białej czekolady z kardamonem i musem malinowym.