W ostatni czwartek nocował u nas przyjaciel z Warszawy. Odpaliliśmy piwko i wiecie, co oglądaliśmy do butelki? Sama nie wiem, jak to się stało, ale patrzyliśmy na rozmowę Krzysztofa Stanowskiego z Dodą. Do końca nie wiem, dlaczego, bo żadne z nas nie jest fanem ani pana Stanowskiego, ani tym bardziej Doroty Rabczewskiej.
Oglądałam kilka rozmów na Kanale Sportowym w Hejt Parku i muszę powiedzieć, że nigdy takiej nudnej, miałkie i nijakiej nie widziałam. Nawet kiedy Mateusz Borek rozmawiał z Michałem Wiśniewskim, było ciekawiej, a i Michał wydał mi się sympatycznym człowiekiem – takim, z którym na piwko to bym się wybrała. Poza tym – do Michała dzwonili autentyczni fani jego muzyki i wymieniali konkretne utwory i konkretne sytuacje, które w swoich życiach z tymi utworami wiążą. Tutaj dzwoniący nie zająknęli się ani razu o muzyce. I nie wiem jak Wy, ale ja nie biorę poważnie tej historii z Mensą. Myślę, że było to genialne posunięcie pianowe, żeby dać ludziom zagwozdkę – kilkanaście lat temu, kiedy Doda miała swoje pięć minut, ale myślała, że to początek jej kariery, dał się na to złapać Jacek Żakowski. Żakowski zaprosił Dodę do rozmowy, która ukazała się na łamach „Polityki”, myśląc zapewne, że dokopie się do tej głębi, ukrytej pod krzykliwym i tandetnym wizerunkiem. Nic takiego nie nastąpiło, wywiad był równie miałki, co ten sprzed kilku dni. Nie polecam – chyba że chcecie się utwierdzić w przekonaniu, że nuda, pustka i dłużyzny to wszystko, co można znaleźć w filmie pod tytułem „Doda”.
Polecam natomiast nasz dzisiejszy lancz – jest pysznie i jest w czym wybierać. Oto propozycje:
- krem z dyni z mleczkiem kokosowym, imbirem i limonka
- makaron bucatini z pesto, świeżym pomidorami i grana padano
- tajska wołowina massaman z orzeszkami ziemnymi, ryżem basmati, ziemniakami i kolendrą
- tarta z młodymi marchewkami, kozim serem wędzonym i kozia roladą dojrzewająca i pomidorami suszonymi
- tarta z białej czekolady z kardamonem i musem truskawkowym
- jeden kawałek tarty kajmakowa – czekoladowej.